Rincon de La Vieja

Donderdag 12 maart
Vandaag vertrekken we weer van de kust. We gaan rchting binnenland, Rincon de La Vieja. Bekend om vulkanisch gebied, zwavelmeertjes, modderpoelen en hotsprings.
In El Coco pinnen we nog even geld, want niet in elke regio is een bank te vinden waar wij kunnen pinnen. Alleen Banco Nacional..daar werken onze passen. Tevens zeggen wij nog even gedag tegen eeen vriendin van een vriendin. Zij heeft hie een duikschool. Het bleek een amsterdamse dame te zijn.. Laten we het daar maar bij houden. Grmpfff. Om een uur of 11.00 rijden we weg uit El Coco. stukje over de Pan American Highway en dan afslaan naar onze bestemming.
Het is in dit gebied erg droog. Als we er doorheen rijden, zeggen we tegen elkaar dat het ons aan Zuid Afrika doet denken, gemengd met USA Cowboycountry.  Het eerste komt door het soort gras. En later lezen we in een boekje dat het ook echt Afrikaans gras is. Grappig. En cowboycountry..omdat hier echte rancho, s te paard hun vee drijven. Het is niet ver weg, onze geboekte overnachtingsplek, maar het gaat wel over onverharde wegen. Na anderhalf uur zijn we er. De receptie is leeg. Om 1400 kunnen we pas inchecken. No Problem. Het is er leuk. Nemen we toch even een drankje?
Wanneer we dan wel kunnen inchecken, blijkt dat we verkeerd zitten. Onze bestemming is nog 11 km verderop. Hahahah. Invoerfoutje in de navigatie. Na een korte rit komen we dan aan bij Rinconcito lodge. Ziet er ook leuk uit. 
Het heeft een klein zwembadje. Daar omheen 5 ligbedjes. Bezet door een stel duitsers. Er is er 1 over. Jan en ik dlepen dat ding naar een plekje met wat schaduw. Daarna haalt Jan uit het restaurant een stoel er bij, zodat we allebei kunnen zitten. Du moment dat we geinstalleerd zijn (3 minuten later), staan alle duitsers op, en hebben we het zwembad en alle bedjes voor ons zelf. Waarom ze niet 3 minuten eerder konden opstaan, toen ze ons zagen slepen, is ons een raadsel. Wat een **kels.
 

Jan is nog steeds niet lekker. Heeft een klein griepje denken we. Hij gaat met een asperine op bed een powernappie doen. Ik trek mijn anwb-wandelschoenen aan en ga een wandeling maken naar een kleine waterval. Volgens de receptionist een minuut of35 lopen heen en ook weer terug dus. het is een beetje klauteren en klimmen, over een hangrug en ovver een boomstam enzo..En als je alleen bent in het grote bos, is dat soms af en toe best even eng. Ga ik wel goed, ben ik voor donker terug, zal ik maar omdraaien en terug gaan...?  allerlei gedachten als je daar loopt. Maar, gewoon doorgezet en na een 35 minuten kwam ik bij de waterval. Ienieminie-waterval dan. Dat dan weer wel. 
De terug weg ging sneller en ik was binnen 20 minuten weer thuis. Jan vond ht maar niks, dat ik dat alleen had gedaan. Maar ik had het keurig gemeld bij de receptie en mezelf ook weer keurig gemeld toen ik terug was.
Opfrissen en naar het restaurant. Daar staat de TV aan en we zien het nieuws over de Turrialba. Dat is de grootte eruptie sinds 1996. Vorige week waren we nog op de vulkaan die er naast is gelegen, de Irazu. Toen was er nog niets te zien. alleen een rookpluimpje. Nu een grote eruptie die een groot deel van het land in een aslaagje legt. Zlfs San Jose Airport is gesloten. Bizar hoor.
Nou we nemen maar een biertje en bestellen wat te eten.

Vrijdag 13 maart

Jan is nog steeds niet lekker. Toch wil hij mee op de hikingtrail in Rincon Parc Nacional. Het is niet erg lang. 4 kilometertjes maar. Maar wel heel warm en een hoop geklauter.
We rijden vreselijk verkeerd, omdat de receptionist ons de verkeerde kant op heeft gestuurd. Borden en wegwijzers zijn schaars in CR, dus als je fout zit it je fout. Afijn, na anderhalf uur komen we aan. De rit zou slechts 20 minuten hebben geduurd, als we niet verkeerd warengegaan. Hahaha.
We lopen de trail en komen langs allerlei zwavelbronnen, modderpoelen en gaten waar stoom uitkomt. Niet uit onze oren, maar uit de grond.
De tocht gaat verder door de bossen. En we klauteren over boomstronken, wortles en stenen. Al met al een leuke waneling. Maar we zijn blij als we onze bergschoenen weer uitkunnen doen en onze slipper aan onze voetjes doen. Pfff...warm hoor!
Om een uur of 1600 zijn we terug, nadat we nog ergens heerlijk hebben gelunched.
De rest van de middag doen we niks. We lezen wat en jan valt weer in slaap voor een powernappie. Hopen dat hij morgen wat is opgeknapt.

Liefs Jan en Esther