Manuel Antonio

Dinsdag 17 maart
Vandaag gaan we naar Manuel Antonio aan de pacifische kust , vaste land. Daar is een klein maar mooi Nacional Parc en de omgeving schijnt er prachtig te zijn.
Van schiereiland Nicoya naar Puntarenas (vaste land) is een ferry-verbinding. De ferry die wij willen gaat om 09.00. We willen om 08.00 bij de boot zijn, wan je weet natuurlijk niet hoe drukhet daar zal zijn. Zeker niet om 09.00 uur s ochtends.
We staan dus om 05.45 op. Gelukkig werd ik uit mezelf wakker (whatś new), want ik had de wekker een uur te laat gezet.
Grappig hoe snel je altijd een routine hebt samen, ook op vakantie. Jan regelt altijd alle troepjes (kabeltjes, oplaaddingen, stekkers, tablet telefoons.etcetc) en ik ben van de afdeling kleding. Binnen een half uur zijn we beiden gedouched, aangekleed, koffers en tassen weer dicht en ready to go.
De rit naar Naquera is weer mooi. Veel te zien..kindertjes die naar school worden gebracht in hun uniformpjes, koetjes in de wei en onder de guanacasteboom, mooie uitzichten.
Tegen 08.00 uur zijn we bij de ferry. Even uitvogelen hoe het werkt hier, want er staat natuurlijk niets aangegeven. Het is nu nog rustig, zo een uur van t voren, dus we kopen ons kaartje en nemen een ontbijtje. Daarna komt de drukte op gang, en de rij voor de kassa wordt langer en langer. Wij blij dat we ons kaartje al hebben!
De overtocht duurt 70 minuten. En de muziek aan boord is oorverdovend! Hahaha..rare tico s! Er is niet veel te zien, maar op het water is het altijd lekker.
Bij Puntarenas gaan we er af, en vandaar is het ongeveer anderhalf uur rijden naar Manuel Antonio. De wegen hier zijn ineens fantastisch, Wat een verschil met de onverharde wegen op Nicoya. Economisch gezien is dit ook het betere deel van CR, dus waarschijnlijk zijn daarom de wegen ook veel beter.
Rijdend lans enorme palmbomen plantages...palmolie.....palmolive shampo (;-).....rijden we de kustweg af naar MA. We hadden van te voren niks geboekt, dus op zoek naar een hotel. MA ligt prachtig. aan de kust maar alles is tegen de steile bergen (regenwoud) gebouwd. Er komen hier veeeeeeel amerikanen, en dat merk je meteen aan de prijs van de hotelkamers. Om de beurt stappen we uit om te vragen naar vacancy. Kamers van $ 200 tot $ 800. Of tot $100,00 maar dat ziet er dan ook niet uit. Uiteindelijk vinden we een redelijk goed hotel voor een , voor ons aanvaardbare prijs. Je bent nederlander, je bent een Perridon en dus wordt er onderhandeld over de prijs. Altijd leuk om te doen. Na 13 jaar is Jan daar aan gewend en kan het ook waarderen. Tenminste, als het over zoiets als een hotelkamer gaat....niet als ik onderhandel bij de schoenen van van der Assem hahahaha. Het is 15.00 uur. we installeren ons en gaan bij een leuk tentje, aan de "boulevard " zitten.
Eten lezen en internetten wat . Na Manuel Antonio wordt de volgende stop Dominical. We kijken op de website van airbnb en vinden een supemooi gelegen huis. Er is nog vacancy, en Billy antwoordt direct dat we welkom zijn van 19-22 maart . Halleluja voor internet.

Woensdag 18 maart
Vandaag gaan we het Nacional Parc in. Het is hier vochtig en heel warm, dus we staan om 08.00 bij de hekken. Zoals zovelen. Grote groepn toeristen onder begeleiding van gidsen trekken door het park.In dit park zou veel te zien moeten zijn en daarom is het natuurlijk ook zo druk. Apen, luiaards, papagaaijen, toekans, slangen etcetc. En stomtoevallig komen we ook de belgische madammekes weer tegen, die onder begeleiding van een gids het park bezoeken.
Waar iedereen rechtdoor gaat, gaan wij een ander pad in...naar een waterval. Het is bloedje. We lopen op ons gemak, niet te veel energie verspillen in die hitte.
Op een gegeven moment bedenken we dat we helemaal geen waterval geluiden horen..geen gekletter van beekjes, stroompjes of what so ever! De waterval zal toch niet droog staan? We vragen het aan iemand uit tegengestelde richting. En ja hoor....de waterval staat droog. Nou, beter de waterval dan wij....dus rechtsomkeeert en weer terug.
We wandelen nog twee uur door. We zien van alles, maar helaas geen toekans en papagaaijen. Om een uur of 12 vinden we het wel welletjes. Het zweet loopt inmiddels tappelings van onze hoofden over de ruggetjes de korte broek in. Tijd voor een fruit-juice!!
S middags rijden we naar Quepos om te pinnen en op de route ligt een leuk restaurant, gebouwd om een vliegtuig heen. We besluiten daar die avond te gaan eten. In Quepos zelf rijden we even langs de jachthaven. Altijd leuk. In CR zit kennelijk ook best geld, want er liggen zeer grote luxe jachten.
De rest van de middag brengen we door met een lekkere lunch en bij het zwembad.
Als we ś avonds gaan eten regent het flink. Misschien dat het hierdoor morgen wat minder benauwd is.

Liefs esther en jan