Mal Pais/ Santa Teresa

Zaterdag 14 maart
Vandaag gaan we weer richting de kust. We doorkruizen Schiereiland Nicoya naar het zuidelijkste puntje ongeveer. Volgens de om-om is dat een kilometer of 180. In nederland draai je daar je hand niet voor om, maar in CR doe je over deze afstand ca 4,5 uur.
We staan dus voeg op, maar dat doen we eigenlijk elke ochtend. We liggen vroeg op bed en ik ben standaard tussen 06.00 en 06.30 wakker.  Om 08.30uur rijden we weg. We nemen geen ontbijt. Krenterige nederlanders als we zijn vinden we $ 7,-- p.p best veel voor een bak slappe koffie, 2 geroosterde casino witte boterhammen en een scrambled egg. We ontbijten wel ergens onderweg.
We rijden de eerste 20 kilometer weer over onverharde wegen. Het is hier warm en kurkdroog, dus je kan je voorstellen wat voor stofwolken dat allemaal geeft. En een gehobbel, door al die gaten in de weg....niet normaal.
20 kilometer...onverharde weg....bijna een uur onderweg al, en we zitten weer op de Pan American. Nou...dat stelt ook niks voor zeg. Een 2 baans weg. En dat loopt dan van zuid argentinie helemaal naar Canada of zo..! In CR zijn ze de PA wel aan het verbreden. Dat zal in meer landen natuurlijk zo zijn.
De reis gaat verder over prima wegen en door mooi landschap. De provincie Guanacaste is mooi. Heet heeft prachtige veehouderijen. De koeien en paarden staan in weilanden onder de beroemde (wie kent hem niet) Guanacaste boom. Een boom met een korte stam en een wijde kroon en dicht betakt en bebladerd. Het vee heeft hierdoor een prachtige schaduwrijke plek.
We genieten en zeggen tegen elkaar dat het lekker op schiet zo. Wat nou 4,5 uur!?
Dat nog niet gezegd hebbende, leidt Om-Om ons naar een onverharde weg. Nee he! Gaan we nu 2,5 uur over een zoń beroerde weg rijden. Echt geen zin in! En volgens de kaart, die heerlijke ouderwetse land-en wegen kaart, waar ik bij zweer, is er een weg, die welis waar langer in kilometers is, maar die wel verhard is. Lijkt me handiger om die dan te nemen. Ik rij en wie rijdt beslist. Je kunt je voorstellen dat de stemming wat bekoelde in de auto. Al met al deden we er dus toch 4,5 uur over (ondanks dat we de verharde weg namen). 
We hebben een hotel geboekt dat volgens booking.com 2 km van het strand in Mal Pais ligt. Prima, want we hebben een auto, dus geen probleem. Ze hadden er echter nit bij verteld dat je voor deze weg geen 4wd nodig had, maar een tractor. De weg, steil naar boven en bezaaid met keien en grote kraters van gaten , was eigenlijk niet te doen. We hebben dus terplekke besloten geen gebruik te makenvan deze accomodatie. Het risico was 100% annuleringskosten. Die werden echter niet in rekening gebracht, nadat we de reden hadden verteld. Goed dus van de eigenaar en booking.com!
Op zoek naar andere accomodatie dus. Wat is CR duur zeg! Elke keer verbaast het ons weer. Het is niet makklijk om een beetje fris en moderne kame te boeken onder de $140,00. Wij weigeren dat ten ene male, omdat we in principe daar alleen maar onze ogen dicht doen. Al met al hebben we een hotelletje gevonden in Santa Teresa. 100 meter van hetstrand, ac en eigen zwembadje.Geen plaaje van een kamer, maar who cares!
We intalleren ons in onze kame en s avonds gaan we eten bij Katana. Een aziatisch ding. Ziet er erg leuk uit. En het smaakte best.

Zondag 15 maart
Jan heeft  naast zijn griepje nu ook last van zijn damen. Hij blijft wat  langer in bed, totdat de kramp wat minder wordt. Ik ontbijt en lees wat bij het zwembad. Om een uur of 10.00 gaat het wel weer een beetje en gaan we, op aanraden van de serveerster van gisteren naar Bananabeach.Een gezellige en hippe strandtent. We posteren ons daar om er ook pas na zonsondergang weer te vertrekken. Prima dagje dus!

Maandag 16 maart
Voor vandaag hebben we een boot toer geboekt naa Isla Tortuga.  Een, naar het schijnt, idyllisch eilandje voor de kust. Het vetrekpunt is Montezuma, ongveeer 15 kilometer verderop.Het eilandje is ca 45 vaarminuten . Na een tocht over woelige baren komen we aan. Het ziet er inerdaad erg tropisch en mooi uit.
De kok wordt aan land gezet met zijn kisten met  eten. Hij gaat onze lunch bereiden, terwijl wij gaan snorkelen . Er zijn een heleboel gele visjes in het water. Helaas is het water troebel. Niet zo helder , als destijds in thailand. Ook geen mooi koraal. Wat zijn we dan dus alweer vewend, eigenlijk. Nou heb ik altijd en eeuwig ruzie met mijn snorkelset. Er komt water in mijn ogen en neus, door mijn masker, water door mijn pijp in mijn mond. Ik ben gewoon geen goede snorkelaar! Ik zit dus na 20 minuten alweer in het bootje. De rest van de groep heeft er geen last van kennelijk. Maar veel blijkt er nieet te zien te zijn.
Na het snorkelen krijgen we een lunch op het strand. We kletsen wat met een canadees stel. De ligbedjes op Tortuga Island.....ook weer betalen , meneer! Moet u naar het toilet....ook $ 1,00. We zijn er ineens helemaal klaar mee. Je boekt verdomme een toer van $ 50, pp en dan zal je nog moeten betalen als je moet p******ssen??? Tjonge jonge jonge zeg! Maar ja, tegen wie ga je tekeer? tegen niemand....dus we laten het maar weer los.  Het is zoals het is. Een slechte review op tripadvisor. Dat is het enige wapen dat we hebben. hahahaha.
Om 1600 zijn we terug in Santa Teresa. we gaan nog even naar Bananabeach. En bestellen een lekkere Mojito.
Morgen trekken we weer verder. We gaan richting Manuel Antonio.

Liefs 
Esther en Jan